DECLARACIÓN DE SANTIAGO DE COMPOSTELA - III CONGRESO COOPERACIÓN INTERNACIONAL DA OMC
Os médicos e profesionais sanitarios declaramos:
1. Que o acceso aos medicamentos esenciais, aqueles que cobren as necesidades de atención de saúde prioritarias da poboación e que forman parte da Lista de Medicamentos Esenciais da OMS, se considerencomo un dereito universal esencial da humanidade en calquera poboación, comolo é o dereito á educación, á auga potable ou á seguridade alimentaria.
2. Que os Gobiernosdeben de ter vontade política ytomar medidas urxentes para que en calquera lugar estes medicamentos estean dispoñibles en todo momento en cantidades suficientes, con garantías de seguridade, efectividade ycalidad xa un prezo alcanzable para todas as persoas.
3. Que esta realidade forma parte dunha das metas dos Obxectivos de Desenvolvemento Sustentable na súa Axenda 2030, no punto dedicado á saúde e benestar, e, en concreto, o acceso a medicamentos e vacinas de calidade, e constitúe tamén unha prioridade para pór fin á pobreza, as desigualdades e as vulneracións dos dereitos en contra da dignidade humana.
4.A imperioso necesidade de que as institucións políticas e sociais potencien protocolos con soportefinanciero yacciones loxísticas parala distribución dos medicamentos esenciais en todos eses ámbitos.
5. Que é urxente unha lexislación internacional que penalice o tráfico de medicamentos de baixa calidade e falsificados, á vez que se impulse a creación de industrias locais que aseguren a produción de fármacos básicos de calidade, a prezos accesibles e a todas as poboacións.
6. Que, desde o punto de vista ético e deontolóxico, é preciso loitar con carácter universal e, sen distinción algunha, pola igualdade dos seres humanos, contra o sufrimento e en defensa da dignidade da vida, mediante o acceso aos coidados de saúde e aos medicamentos necesarios para os mesmos.
7.Que é necesario establecer protocolos e procedementos que garantan a seguridade nas accións humanitarias desde a formación do persoal e a acreditación da titulación a través do Certificado de idoneidade até as relacións cos axentes locais en terreo. E para que se respecte o Dereito Internacional Humanitario, solicitamos aos Gobernos incentivar, fomentar e financiar equipos de investigación e medidas xurídicas eficientes que permitan acabar coa secuela da tortura.
8.Quela labor de institucións, ONG, Sanidade Militar, Colexios Oficiais de Médicos e outras profesións sanitarias, seccións de cooperación das Sociedades Científicas e comisións sanitarias supoñen un instrumento de cooperación esencial para fortalecer os sistemas nacionais de saúde nos países en desenvolvemento.Por iso recomendamos, ás administracións sanitarias e aos gobernos autónomos, que fomenten e faciliten as accións dos profesionais sanitarios no noso país e implíquense no desenvolvemento e aplicación da Lei 45/2015, de 14 de outubro, de Voluntariado.
9.Que a axuda humanitaria non é a única solución para paliar as grandes crises humanitarias yque precísase dunha acción internacional firme que poña fin a estas situacións.
10. A extrema importancia de que todos os colectivos profesionais sanitarios e non sanitarios deixemos latentenuestro compromiso e profesionalidade de servizo aos demais, de axudar aos máis vulnerables, co propósito de equidade, de xustiza social e do dereito a unha mellor saúde para todos; e leste é a obxectivo clave da Fundación para a Cooperación Internacional da OMC.
Santiago de Compostela, 22 defebrero de 2019
7.Que é necesario establecer protocolos e procedementos que garantan a seguridade nas accións humanitarias desde a formación do persoal e a acreditación da titulación a través do Certificado de idoneidade até as relacións cos axentes locais en terreo. E para que se respecte o Dereito Internacional Humanitario, solicitamos aos Gobernos incentivar, fomentar e financiar equipos de investigación e medidas xurídicas eficientes que permitan acabar coa secuela da tortura.
8.Quela labor de institucións, ONG, Sanidade Militar, Colexios Oficiais de Médicos e outras profesións sanitarias, seccións de cooperación das Sociedades Científicas e comisións sanitarias supoñen un instrumento de cooperación esencial para fortalecer os sistemas nacionais de saúde nos países en desenvolvemento.Por iso recomendamos, ás administracións sanitarias e aos gobernos autónomos, que fomenten e faciliten as accións dos profesionais sanitarios no noso país e implíquense no desenvolvemento e aplicación da Lei 45/2015, de 14 de outubro, de Voluntariado.
9.Que a axuda humanitaria non é a única solución para paliar as grandes crises humanitarias yque precísase dunha acción internacional firme que poña fin a estas situacións.
10. A extrema importancia de que todos os colectivos profesionais sanitarios e non sanitarios deixemos latentenuestro compromiso e profesionalidade de servizo aos demais, de axudar aos máis vulnerables, co propósito de equidade, de xustiza social e do dereito a unha mellor saúde para todos; e leste é a obxectivo clave da Fundación para a Cooperación Internacional da OMC.
Santiago de Compostela, 22 defebrero de 2019
